O seminario impartido polo profesor Ramón Cid (podemos ver o video da súa intervención en Climántica TV) centrouse nun repaso aos tópicos ao redor do experimento do LHC (Large Hadron Collider). Comezou aproximándonos ao núcleo dos átomos falándonos dos quarks, que poden interacionar entre sí, xunto cos electróns, de catro formas, das que nós sentimos duas: a gravedad e a interacción electromagnética. As outras serían a nuclear forte e a débil que actúan dentro do núcleo.
Segundo as premisas do modelo estandar, de non existir o campo de Higgs todas as partículas deberían viaxar á velocidade da luz e ademais non terían masa e sabemos que esto non se cumple. Por iso os físicos do LHC están seguros de que a partícula existe e un dos experimentos está encamiñado á súa detección.
O LHC está soterrado 100 metros baixo a superficie, entre a fronteira de Francia e Suiza, ainda que case toda a instalación atópase en territorio francés. Coa analoxía do funcionamento dun televisor de tubo, o ponente acércanos ao funcionamento do acelerador de partículas. No televisor os electróns aceléranse con 20.000 voltios e no LHC os protón son acelerados con 7 billóns de voltios. O cometido e que colidan entre sí para despois recoller os datos e procesalos. As primeiras deteccións de colisións, producíronse o 6 de decembro de 2009 no experimento ATLAS. Con estas colisións búscase reproducir as enerxías acadadas no comezo da historia do Universo (Experimento ALICE).
Unha aplicación da física de partículas en medicina, é a Protonterapia (Hadronterapia) que acelera protóns a pequena escala coa enerxía xusta facéndoos chegar ata células canceríxenas.
Un dato interesante é que o CERN de Xenebra é o berce da www que xa é parte importante da nosa sociedade. Non obstante o enorme volume de datos xerados no CERN obrigaron á creación da GRID con aplicacións en multitude de campos (nanotecnoloxía, bioinformática, medicina...).
Ramón Cid remata a súa intervención facendo unha incursión na problemática da cultura científica dos medios de comunicación e acercándonos ás científicas galegas que actualmente están a desenvolver a súa labor investigadora no CERN.
Segundo as premisas do modelo estandar, de non existir o campo de Higgs todas as partículas deberían viaxar á velocidade da luz e ademais non terían masa e sabemos que esto non se cumple. Por iso os físicos do LHC están seguros de que a partícula existe e un dos experimentos está encamiñado á súa detección.
O LHC está soterrado 100 metros baixo a superficie, entre a fronteira de Francia e Suiza, ainda que case toda a instalación atópase en territorio francés. Coa analoxía do funcionamento dun televisor de tubo, o ponente acércanos ao funcionamento do acelerador de partículas. No televisor os electróns aceléranse con 20.000 voltios e no LHC os protón son acelerados con 7 billóns de voltios. O cometido e que colidan entre sí para despois recoller os datos e procesalos. As primeiras deteccións de colisións, producíronse o 6 de decembro de 2009 no experimento ATLAS. Con estas colisións búscase reproducir as enerxías acadadas no comezo da historia do Universo (Experimento ALICE).
Unha aplicación da física de partículas en medicina, é a Protonterapia (Hadronterapia) que acelera protóns a pequena escala coa enerxía xusta facéndoos chegar ata células canceríxenas.
Un dato interesante é que o CERN de Xenebra é o berce da www que xa é parte importante da nosa sociedade. Non obstante o enorme volume de datos xerados no CERN obrigaron á creación da GRID con aplicacións en multitude de campos (nanotecnoloxía, bioinformática, medicina...).
Ramón Cid remata a súa intervención facendo unha incursión na problemática da cultura científica dos medios de comunicación e acercándonos ás científicas galegas que actualmente están a desenvolver a súa labor investigadora no CERN.
