O xoves 17 de marzo, os alumnos do intercambio Galicia – Canarias Climántica 2010 incorporáronse a primeira hora da mañá as actividades do Instituto Atmosférico de Izaña, coincidindo coa celebración do Día Mundial do Medio Ambiente. A visita coincidiu tamén co 100 cumpre anos do centro meteorolóxico máis antigo de España.
Ao chegar a Izaña recibiu aos alumnos galegos e canarios Rubén del Campo observador meteorolóxico do centro. Este investigador impartiu unha charla coloquio na que empezou situando o centro a unha altitude de 2371 m orientado na cara Norte do Teide, na que se frean os ventos alisios. Explicou que o anticiclón como o que se estaba vivindo ese día fai descender aire frío e denso, facendo que se humedece nesas nubes que cobren a zona Norte de illa. Por iso encima das nubes queda aire seco e moi limpo.
Rubén del Campo destacou que alí o clima era subtropical con veráns moi secos e que o centro tiña unha situación estratéxica, o que facilita entre outras cousas que non exista o efecto de illa de calor, o que fai que o dato de aumento de un grao de temperatura media nos últimos 100 anos sexa moi significativa. Sinalou tamén que o centro é un observatorio global de ozono, de gases invernadoiros, de radiación e de aerosois. O Instituto Atmosférico de Izaña é un centro de desenvolvemento medioambiental e proxectos de investigación de ámbito internacional.
Remarcou que o principal obxectivo do centro era medir para obter datos que alimentan modelos climáticos, apuntando que no mundo hai pouco máis de 30 centros desta natureza situados en sitios remotos nas que a influencia antrópica sexa mínima. Outras medidas que alimentan os modelos climáticos son os gases invernadoiro (CO2, CH4 N20…). Xunto con estes datos, tamén fan observacións de carácter fonolóxico para ver como se ven afectadas polo cambio climático as especies tan adaptadas ás condicións climáticas e de altitude
Unha vez rematada a conferencia, os alumnos dividíronse en grupos para visitar as instalación a analizar in situ a toma de datos. Visitaron no exterior a diversidade de instrumentos de medida meteorolóxica (diferentes anemómetros, pluviómetros, heliómetros, termómetros, unha caseta meteorolóxica, etc.).
Logo pasaron á azotea donde teñen os dispositivos de Radiación, de medida de aerosois, con equipos de Suiza, Francia, a NASA e do propio centro. Alí visualizaron a calima con aerosois procedentes de África, e reflexionaron sobre o feito de que non pasaran de determinada altura, ao estar freada pola inversión térmica.
Por último visitaron os laboratorios onde se recollen os datos e se monitorizan para estudar os gases emitidos. As explicacións centráronse sobre todo no proceso de medición do dióxido de carbono, aínda que tamén tiveron ocasión de ver cómo se miden outros gases invernadoiro como o metano ou o N2O.
Pola tarde, ao baixar do Teide, visitaron o pobo de Icod, onde comeron e logo tiveron ocasión de visualizar o drago milenario e se informaron do proceso de recuperación que se levou nas últimas décadas.
A xornada rematou coa visita do pobo de Garachico, onde analizaron o roque como elemento xeomorfolóxico. Tamén tiveron ocasión de visualizar as pegadas históricas das coladas consolidadas no relevo que rodea ao pobo como manifestacións visuais do risco volcánico seguindo a morfoloxía da colada que inicios de século XVIII deixou soterrado o pobo e o seu porto.
Ao chegar a Izaña recibiu aos alumnos galegos e canarios Rubén del Campo observador meteorolóxico do centro. Este investigador impartiu unha charla coloquio na que empezou situando o centro a unha altitude de 2371 m orientado na cara Norte do Teide, na que se frean os ventos alisios. Explicou que o anticiclón como o que se estaba vivindo ese día fai descender aire frío e denso, facendo que se humedece nesas nubes que cobren a zona Norte de illa. Por iso encima das nubes queda aire seco e moi limpo.
Rubén del Campo destacou que alí o clima era subtropical con veráns moi secos e que o centro tiña unha situación estratéxica, o que facilita entre outras cousas que non exista o efecto de illa de calor, o que fai que o dato de aumento de un grao de temperatura media nos últimos 100 anos sexa moi significativa. Sinalou tamén que o centro é un observatorio global de ozono, de gases invernadoiros, de radiación e de aerosois. O Instituto Atmosférico de Izaña é un centro de desenvolvemento medioambiental e proxectos de investigación de ámbito internacional.
Remarcou que o principal obxectivo do centro era medir para obter datos que alimentan modelos climáticos, apuntando que no mundo hai pouco máis de 30 centros desta natureza situados en sitios remotos nas que a influencia antrópica sexa mínima. Outras medidas que alimentan os modelos climáticos son os gases invernadoiro (CO2, CH4 N20…). Xunto con estes datos, tamén fan observacións de carácter fonolóxico para ver como se ven afectadas polo cambio climático as especies tan adaptadas ás condicións climáticas e de altitude
Unha vez rematada a conferencia, os alumnos dividíronse en grupos para visitar as instalación a analizar in situ a toma de datos. Visitaron no exterior a diversidade de instrumentos de medida meteorolóxica (diferentes anemómetros, pluviómetros, heliómetros, termómetros, unha caseta meteorolóxica, etc.).
Logo pasaron á azotea donde teñen os dispositivos de Radiación, de medida de aerosois, con equipos de Suiza, Francia, a NASA e do propio centro. Alí visualizaron a calima con aerosois procedentes de África, e reflexionaron sobre o feito de que non pasaran de determinada altura, ao estar freada pola inversión térmica.
Por último visitaron os laboratorios onde se recollen os datos e se monitorizan para estudar os gases emitidos. As explicacións centráronse sobre todo no proceso de medición do dióxido de carbono, aínda que tamén tiveron ocasión de ver cómo se miden outros gases invernadoiro como o metano ou o N2O.
Pola tarde, ao baixar do Teide, visitaron o pobo de Icod, onde comeron e logo tiveron ocasión de visualizar o drago milenario e se informaron do proceso de recuperación que se levou nas últimas décadas.
A xornada rematou coa visita do pobo de Garachico, onde analizaron o roque como elemento xeomorfolóxico. Tamén tiveron ocasión de visualizar as pegadas históricas das coladas consolidadas no relevo que rodea ao pobo como manifestacións visuais do risco volcánico seguindo a morfoloxía da colada que inicios de século XVIII deixou soterrado o pobo e o seu porto.
