Neste segundo vídeo que se pode ver en ClimánticaTV o profesor Anguita comeza por ofrecer unha visión dende a termodinámica, dos problemas medioambientales, onde como dí a Primeira lei: A enerxía é finita (polo tanto os recursos son finitos) e atendendo á Segunda Lei postula que o desorde crece coas transformacións (quedaría aquí reflectido o problema da contaminación). Ademais amósanos unha realidade importante: a relación entre economía e calidade de vida nos paises desenvolvidos: na segunda metade do século XX a economía medrou moito pero a calidade de vida pouco o fixo.
Inmersos xa no tema dos riscos xeodinámicos delimita as lagoas sísmicas do planeta e acércanos ao concepto de Magnitude do Momento Sísmico (MW) que substituiría á escala de Richter (M). Unha das fallas á que se lle presta maior atención é á de San Andrés, en California, e os expertos xa son capaces de ofrecer porcentaxes de posibilidades de terremotos no contorno da mesma. En Haicheng unha cidade china de cerca de 1 millón de habitantes, no 1975, logrouse evacuar á poboación horas antes de que fose totalmente arrasada por un seísmo (só houbo 200 victimas). Ao ano seguinte na cidade de Tangshan un terremoto produciu 700.000 victimas. No seísmo de Sichuan en 2008, onde morreron cerca de 80000 persoas, parece que a xigantesca presa construida nas inmediacións, poido ser o desencadeante do movemento. A falla saltou ata a superficie no momento en que a presa se estaba a descargar.
O risco de tsunamis no noso país parece que pode restrinxirse á zona mediterránea onde a actividade sísmica recente no norte de África e Grecia produciu perturbacións no nivel do mar nas costas da zona.
Francisco Anguita exemplariza os riscos volcánicos falándonos dos volcáns de Colombia (Nevado del Ruiz) e Filipinas (Mayón). Este último estivo moi activo durante o 2006 e a finais dese ano a cidade veuse afectada por un tifón que movilizou o material piroclástico orixinado unhas inmensas coladas de barro. Estas zonas no marco do cambio climático onde se prevé un incremento de fenómenos meterorolóxicos extremos, o risco pode multiplícarse pola suma de ambos riscos.
O profesor incide unha vez máis sobre a superposición da acción antrópica sobre o clima analizando as series de temperaturas e amosando os datos procedentes de diferentes marcadores climáticos. En Groenlandia estanse a producir cambios moi rápidos e drásticos nos glaciares que desembocan no mar onde estos retroceden varios kilómetros en un ano e posteriormente volven a recuperarse. Existe gran cautela neste tema, xa que o desxeo de Groenlandia traduciríase nunha subida de 7 metros do nivel do mar. No Ártico os tres anos máis recentes son os de menor cantidade de xeo. Respecto ao comportamento da Antártida apunta a que existen zonas onde o nivel do xeo adelgaza e noutros onde parece aumentar, o que induce a pensar que todavia non entendemos moi ben o sistema. A fusión dos glaciares do Himalaya favorece a creación de lagos que poden provocar avalanchas de barro por desbordamento dos mesmos afectando ás poboacións situadas no entorno.
Os datos dos novos informes do IPCC parecen indicar que este organismo foi demasiado conservador nas súas estimacións do 2007 sobre as consecuencias do cambio global. Ademais parece existir un certo grao de despreocupación polo problema do cambio climático como apuntan as últimas investigacións sociolóxicas sobre o tema.
Francisco Anguita remata a súa exposición facendo alusión ao tema da urxencia do problema do cambio climático así como das cuestións éticas do modelo de sociedade actual dende a visión do decrecemento, o desenvolvemento sostible e a sobrepoboación mundial. O derradeiro dilema que nos plantexa é o relacionado co tipo de refuxiado que é un habitante de Bangladesh ¿económico, climático...? Este é un bo exemplo de “algo que comeza por unha situación que ten que ver coa natureza e remata con unha decisión de carácter político...e é que todo está misturado”.
Inmersos xa no tema dos riscos xeodinámicos delimita as lagoas sísmicas do planeta e acércanos ao concepto de Magnitude do Momento Sísmico (MW) que substituiría á escala de Richter (M). Unha das fallas á que se lle presta maior atención é á de San Andrés, en California, e os expertos xa son capaces de ofrecer porcentaxes de posibilidades de terremotos no contorno da mesma. En Haicheng unha cidade china de cerca de 1 millón de habitantes, no 1975, logrouse evacuar á poboación horas antes de que fose totalmente arrasada por un seísmo (só houbo 200 victimas). Ao ano seguinte na cidade de Tangshan un terremoto produciu 700.000 victimas. No seísmo de Sichuan en 2008, onde morreron cerca de 80000 persoas, parece que a xigantesca presa construida nas inmediacións, poido ser o desencadeante do movemento. A falla saltou ata a superficie no momento en que a presa se estaba a descargar.
O risco de tsunamis no noso país parece que pode restrinxirse á zona mediterránea onde a actividade sísmica recente no norte de África e Grecia produciu perturbacións no nivel do mar nas costas da zona.
Francisco Anguita exemplariza os riscos volcánicos falándonos dos volcáns de Colombia (Nevado del Ruiz) e Filipinas (Mayón). Este último estivo moi activo durante o 2006 e a finais dese ano a cidade veuse afectada por un tifón que movilizou o material piroclástico orixinado unhas inmensas coladas de barro. Estas zonas no marco do cambio climático onde se prevé un incremento de fenómenos meterorolóxicos extremos, o risco pode multiplícarse pola suma de ambos riscos.
O profesor incide unha vez máis sobre a superposición da acción antrópica sobre o clima analizando as series de temperaturas e amosando os datos procedentes de diferentes marcadores climáticos. En Groenlandia estanse a producir cambios moi rápidos e drásticos nos glaciares que desembocan no mar onde estos retroceden varios kilómetros en un ano e posteriormente volven a recuperarse. Existe gran cautela neste tema, xa que o desxeo de Groenlandia traduciríase nunha subida de 7 metros do nivel do mar. No Ártico os tres anos máis recentes son os de menor cantidade de xeo. Respecto ao comportamento da Antártida apunta a que existen zonas onde o nivel do xeo adelgaza e noutros onde parece aumentar, o que induce a pensar que todavia non entendemos moi ben o sistema. A fusión dos glaciares do Himalaya favorece a creación de lagos que poden provocar avalanchas de barro por desbordamento dos mesmos afectando ás poboacións situadas no entorno.
Os datos dos novos informes do IPCC parecen indicar que este organismo foi demasiado conservador nas súas estimacións do 2007 sobre as consecuencias do cambio global. Ademais parece existir un certo grao de despreocupación polo problema do cambio climático como apuntan as últimas investigacións sociolóxicas sobre o tema.
Francisco Anguita remata a súa exposición facendo alusión ao tema da urxencia do problema do cambio climático así como das cuestións éticas do modelo de sociedade actual dende a visión do decrecemento, o desenvolvemento sostible e a sobrepoboación mundial. O derradeiro dilema que nos plantexa é o relacionado co tipo de refuxiado que é un habitante de Bangladesh ¿económico, climático...? Este é un bo exemplo de “algo que comeza por unha situación que ten que ver coa natureza e remata con unha decisión de carácter político...e é que todo está misturado”.
Enviado por Marcos 02 03 2010 as 08:59