Neste segundo vídeo que se pode ver en ClimánticaTV o profesor Anguita comeza por
ofrecer unha visión dende a termodinámica, dos problemas
medioambientales, onde como dí a Primeira lei: A enerxía é finita (polo
tanto os recursos son finitos) e atendendo á Segunda Lei postula que o
desorde crece coas transformacións (quedaría aquí reflectido o problema
da contaminación). Ademais amósanos unha realidade importante: a
relación entre economía e calidade de vida nos paises desenvolvidos: na
segunda metade do século XX a economía medrou moito pero a calidade de
vida pouco o fixo.
Inmersos xa no tema dos riscos
xeodinámicos delimita as lagoas sísmicas do planeta e acércanos ao
concepto de Magnitude do Momento Sísmico (MW) que substituiría á escala
de Richter (M). Unha das fallas á que se lle presta maior atención é á
de San Andrés, en California, e os expertos xa son capaces de ofrecer
porcentaxes de posibilidades de terremotos no contorno da mesma. En
Haicheng unha cidade china de cerca de 1 millón de habitantes, no 1975,
logrouse evacuar á poboación horas antes de que fose totalmente
arrasada por un seísmo (só houbo 200 victimas). Ao ano seguinte na
cidade de Tangshan un terremoto produciu 700.000 victimas. No seísmo de
Sichuan en 2008, onde morreron cerca de 80000 persoas, parece que a
xigantesca presa construida nas inmediacións, poido ser o desencadeante
do movemento. A falla saltou ata a superficie no momento en que a presa
se estaba a descargar.
O risco de tsunamis no noso
país parece que pode restrinxirse á zona mediterránea onde a actividade
sísmica recente no norte de África e Grecia produciu perturbacións no
nivel do mar nas costas da zona.
Francisco Anguita
exemplariza os riscos volcánicos falándonos dos volcáns de Colombia
(Nevado del Ruiz) e Filipinas (Mayón). Este último estivo moi activo
durante o 2006 e a finais dese ano a cidade veuse afectada por un tifón
que movilizou o material piroclástico orixinado unhas inmensas coladas
de barro. Estas zonas no marco do cambio climático onde se prevé un
incremento de fenómenos meterorolóxicos extremos, o risco pode
multiplícarse pola suma de ambos riscos.
O profesor
incide unha vez máis sobre a superposición da acción antrópica sobre o
clima analizando as series de temperaturas e amosando os datos
procedentes de diferentes marcadores climáticos. En Groenlandia estanse
a producir cambios moi rápidos e drásticos nos glaciares que desembocan
no mar onde estos retroceden varios kilómetros en un ano e
posteriormente volven a recuperarse. Existe gran cautela neste tema, xa
que o desxeo de Groenlandia traduciríase nunha subida de 7 metros do
nivel do mar. No Ártico os tres anos máis recentes son os de menor
cantidade de xeo. Respecto ao comportamento da Antártida apunta a que
existen zonas onde o nivel do xeo adelgaza e noutros onde parece
aumentar, o que induce a pensar que todavia non entendemos moi ben o
sistema. A fusión dos glaciares do Himalaya favorece a creación de
lagos que poden provocar avalanchas de barro por desbordamento dos
mesmos afectando ás poboacións situadas no
entorno.
Os datos dos novos informes do IPCC parecen
indicar que este organismo foi demasiado conservador nas súas
estimacións do 2007 sobre as consecuencias do cambio global. Ademais
parece existir un certo grao de despreocupación polo problema do cambio
climático como apuntan as últimas investigacións sociolóxicas sobre o
tema.
Francisco Anguita remata a súa exposición
facendo alusión ao tema da urxencia do problema do cambio climático así
como das cuestións éticas do modelo de sociedade actual dende a visión
do decrecemento, o desenvolvemento sostible e a sobrepoboación mundial.
O derradeiro dilema que nos plantexa é o relacionado co tipo de
refuxiado que é un habitante de Bangladesh ¿económico, climático...?
Este é un bo exemplo de “algo que comeza por unha situación que ten que
ver coa natureza e remata con unha decisión de carácter político...e é
que todo está misturado”.
ofrecer unha visión dende a termodinámica, dos problemas
medioambientales, onde como dí a Primeira lei: A enerxía é finita (polo
tanto os recursos son finitos) e atendendo á Segunda Lei postula que o
desorde crece coas transformacións (quedaría aquí reflectido o problema
da contaminación). Ademais amósanos unha realidade importante: a
relación entre economía e calidade de vida nos paises desenvolvidos: na
segunda metade do século XX a economía medrou moito pero a calidade de
vida pouco o fixo.
Inmersos xa no tema dos riscos
xeodinámicos delimita as lagoas sísmicas do planeta e acércanos ao
concepto de Magnitude do Momento Sísmico (MW) que substituiría á escala
de Richter (M). Unha das fallas á que se lle presta maior atención é á
de San Andrés, en California, e os expertos xa son capaces de ofrecer
porcentaxes de posibilidades de terremotos no contorno da mesma. En
Haicheng unha cidade china de cerca de 1 millón de habitantes, no 1975,
logrouse evacuar á poboación horas antes de que fose totalmente
arrasada por un seísmo (só houbo 200 victimas). Ao ano seguinte na
cidade de Tangshan un terremoto produciu 700.000 victimas. No seísmo de
Sichuan en 2008, onde morreron cerca de 80000 persoas, parece que a
xigantesca presa construida nas inmediacións, poido ser o desencadeante
do movemento. A falla saltou ata a superficie no momento en que a presa
se estaba a descargar.
O risco de tsunamis no noso
país parece que pode restrinxirse á zona mediterránea onde a actividade
sísmica recente no norte de África e Grecia produciu perturbacións no
nivel do mar nas costas da zona.
Francisco Anguita
exemplariza os riscos volcánicos falándonos dos volcáns de Colombia
(Nevado del Ruiz) e Filipinas (Mayón). Este último estivo moi activo
durante o 2006 e a finais dese ano a cidade veuse afectada por un tifón
que movilizou o material piroclástico orixinado unhas inmensas coladas
de barro. Estas zonas no marco do cambio climático onde se prevé un
incremento de fenómenos meterorolóxicos extremos, o risco pode
multiplícarse pola suma de ambos riscos.
O profesor
incide unha vez máis sobre a superposición da acción antrópica sobre o
clima analizando as series de temperaturas e amosando os datos
procedentes de diferentes marcadores climáticos. En Groenlandia estanse
a producir cambios moi rápidos e drásticos nos glaciares que desembocan
no mar onde estos retroceden varios kilómetros en un ano e
posteriormente volven a recuperarse. Existe gran cautela neste tema, xa
que o desxeo de Groenlandia traduciríase nunha subida de 7 metros do
nivel do mar. No Ártico os tres anos máis recentes son os de menor
cantidade de xeo. Respecto ao comportamento da Antártida apunta a que
existen zonas onde o nivel do xeo adelgaza e noutros onde parece
aumentar, o que induce a pensar que todavia non entendemos moi ben o
sistema. A fusión dos glaciares do Himalaya favorece a creación de
lagos que poden provocar avalanchas de barro por desbordamento dos
mesmos afectando ás poboacións situadas no
entorno.
Os datos dos novos informes do IPCC parecen
indicar que este organismo foi demasiado conservador nas súas
estimacións do 2007 sobre as consecuencias do cambio global. Ademais
parece existir un certo grao de despreocupación polo problema do cambio
climático como apuntan as últimas investigacións sociolóxicas sobre o
tema.
Francisco Anguita remata a súa exposición
facendo alusión ao tema da urxencia do problema do cambio climático así
como das cuestións éticas do modelo de sociedade actual dende a visión
do decrecemento, o desenvolvemento sostible e a sobrepoboación mundial.
O derradeiro dilema que nos plantexa é o relacionado co tipo de
refuxiado que é un habitante de Bangladesh ¿económico, climático...?
Este é un bo exemplo de “algo que comeza por unha situación que ten que
ver coa natureza e remata con unha decisión de carácter político...e é
que todo está misturado”.
