O sábado 16 de xaneiro, o doutor en
Xeoloxía Francisco Anguita e profesor titular da Universidade
Complutense de Madrid, inaugurou os seminarios científicos do curso
Ciencias para o mundo
contemporáneo no proxecto Climántica coa ponencia Do Big Bang ao problema ecolóxico:
aproximación do cosmos á problemática ambiental. Pódese
ver o video da súa intervención en ClimánticaTV.
Francisco
Anguita comezou a sesión disertando sobre as últimas investigacións no
tocante ao tempo anterior ao Big Bang e a evolución futura do Universo
basándose nas distintan hipótesis vixentes. As investigacións sobre o
cosmos e a búsqueda de respostas sobre a orixe do mesmo suscitou o
primeiro debate proposto na aula, que quedaba definido pola pregunta de
se están xustificadas as grandes inversións en ciencia básica, onde os
asistentes poideron aportar a súa visión.
No
referente ás novidades na investigación sobre a formación de planetas o
profesor Anguita indicou que todo parece indicar que os planetas son
máis abundantes que as estrelas no Universo. Apuntou o descubrimento
recente da primeira superterra oceánica. É un planeta que transita por
diante da súa estrela o que permite averiguar o seu diámetro, posúe 6.6
veces a masa terrestre, conta con un núcleo probablemente sólido e
presenta auga líquida na superficie. Nos vindeiros anos, o telescopio
Kepler aportará información moi interesante sobre planetas con tamaño
semellante ao da Terra e que orbitan ao redor doutras estrelas. Unha
das metas destas investigacións vai encamiñada a atopar vida fora do
noso planeta o que dou pé a formular un dilema moi aproveitable para
trasladar aos alumnos e conseguir abrir un debate interesante: cambia
algo se descubrimos vida fora da Terra?.
As
novidades científicas sobre o Sistema Solar serían que o Sol
probablemente formouse nun cúmulo globular en compañia doutras
estrelas, según parece determinarse polo estudo de meteoritos con
grandes cantidades de isótopos inestables formados durante a explosión
dunha supernova, non obstante son demasiados para unha única supernova
e a conclusión pode ser que procede dunha familia de
supernovas.
Coñecemos o que sucede na Terra para
formarse os oróxenos (subducción e colisión) e se observamos planetas
como Venus vemos estruturas tectónicas parecidas ás da Terra. Estos
rasgos son máis evidentes nos relevos de Marte comparables por exemplo
ás estructuras da Cordilleira Cantábrica, Alpes, etc. Quere dicir esto
que existe ou existiu tectónica de placas noutros
planetas?.
Existen evidencias de cambios climáticos
globales noutros corpos do sistema solar como poden ser Marte ou Venus
onde poido existir un océano fai uns 4.000 millóns de anos que se
evaporou. En Europa atópase o maior depósito de agua líquida no Sistema
Solar polo que se pode pensar que neste satélite de Xúpiter houbo algún
fluxo de enerxía que logrou fundir o xeo pero o que é unha dúbida é se
esta enerxía todavía se manten.
Francisco Anguita
acércanos ás posibilidades de facer habitable un planeta como Marte e
que como primeiro paso tería a reconstrución da atmosfera primitiva.
Unha actuación encamiñada a tal fin sería a da emisión por parte de
fábricas instaladas na superficie, de gases de efecto invernadoiro como
son os freóns. A emisión de inxentes cantidades destos gases tardarían
uns 10.000 anos en derreter o xeo marciano e ofrecer unha primeira
oportunidade para a vida vexetal (100.000 anos para os
animais).
Despois dunha viaxe polo Universo chegamos
á Terra e o profesor Anguita nos indica que a enerxía que todavía
conserva o núcleo terrestre, despois de 4.500 millóns de anos de
evolución, é considerable pois tan só o 4 % deste núcleo solidificou.
Ademais fai fincapé na sincronía existente entre o remate do bombardeo
meteorítico que sufreu a Terra máis ou menos aos 3.900 millóns e a
aparición da vida.
Fai 100 millóns de anos
produciuse, causado por un evento no interior da Terra, un máximo na
temperatura da atmosfera terrestre e posteriormente o planeta comeza a
enfriarse. As predicións máis pesimistas indican para o 2.100 aumentos
de ata 7 ºC na temperatura media global o que nos aproximaría ao clima
da época dos dinosauros.
Xeoloxía Francisco Anguita e profesor titular da Universidade
Complutense de Madrid, inaugurou os seminarios científicos do curso
Ciencias para o mundo
contemporáneo no proxecto Climántica coa ponencia Do Big Bang ao problema ecolóxico:
aproximación do cosmos á problemática ambiental. Pódese
ver o video da súa intervención en ClimánticaTV.
Francisco
Anguita comezou a sesión disertando sobre as últimas investigacións no
tocante ao tempo anterior ao Big Bang e a evolución futura do Universo
basándose nas distintan hipótesis vixentes. As investigacións sobre o
cosmos e a búsqueda de respostas sobre a orixe do mesmo suscitou o
primeiro debate proposto na aula, que quedaba definido pola pregunta de
se están xustificadas as grandes inversións en ciencia básica, onde os
asistentes poideron aportar a súa visión.
No
referente ás novidades na investigación sobre a formación de planetas o
profesor Anguita indicou que todo parece indicar que os planetas son
máis abundantes que as estrelas no Universo. Apuntou o descubrimento
recente da primeira superterra oceánica. É un planeta que transita por
diante da súa estrela o que permite averiguar o seu diámetro, posúe 6.6
veces a masa terrestre, conta con un núcleo probablemente sólido e
presenta auga líquida na superficie. Nos vindeiros anos, o telescopio
Kepler aportará información moi interesante sobre planetas con tamaño
semellante ao da Terra e que orbitan ao redor doutras estrelas. Unha
das metas destas investigacións vai encamiñada a atopar vida fora do
noso planeta o que dou pé a formular un dilema moi aproveitable para
trasladar aos alumnos e conseguir abrir un debate interesante: cambia
algo se descubrimos vida fora da Terra?.
As
novidades científicas sobre o Sistema Solar serían que o Sol
probablemente formouse nun cúmulo globular en compañia doutras
estrelas, según parece determinarse polo estudo de meteoritos con
grandes cantidades de isótopos inestables formados durante a explosión
dunha supernova, non obstante son demasiados para unha única supernova
e a conclusión pode ser que procede dunha familia de
supernovas.
Coñecemos o que sucede na Terra para
formarse os oróxenos (subducción e colisión) e se observamos planetas
como Venus vemos estruturas tectónicas parecidas ás da Terra. Estos
rasgos son máis evidentes nos relevos de Marte comparables por exemplo
ás estructuras da Cordilleira Cantábrica, Alpes, etc. Quere dicir esto
que existe ou existiu tectónica de placas noutros
planetas?.
Existen evidencias de cambios climáticos
globales noutros corpos do sistema solar como poden ser Marte ou Venus
onde poido existir un océano fai uns 4.000 millóns de anos que se
evaporou. En Europa atópase o maior depósito de agua líquida no Sistema
Solar polo que se pode pensar que neste satélite de Xúpiter houbo algún
fluxo de enerxía que logrou fundir o xeo pero o que é unha dúbida é se
esta enerxía todavía se manten.
Francisco Anguita
acércanos ás posibilidades de facer habitable un planeta como Marte e
que como primeiro paso tería a reconstrución da atmosfera primitiva.
Unha actuación encamiñada a tal fin sería a da emisión por parte de
fábricas instaladas na superficie, de gases de efecto invernadoiro como
son os freóns. A emisión de inxentes cantidades destos gases tardarían
uns 10.000 anos en derreter o xeo marciano e ofrecer unha primeira
oportunidade para a vida vexetal (100.000 anos para os
animais).
Despois dunha viaxe polo Universo chegamos
á Terra e o profesor Anguita nos indica que a enerxía que todavía
conserva o núcleo terrestre, despois de 4.500 millóns de anos de
evolución, é considerable pois tan só o 4 % deste núcleo solidificou.
Ademais fai fincapé na sincronía existente entre o remate do bombardeo
meteorítico que sufreu a Terra máis ou menos aos 3.900 millóns e a
aparición da vida.
Fai 100 millóns de anos
produciuse, causado por un evento no interior da Terra, un máximo na
temperatura da atmosfera terrestre e posteriormente o planeta comeza a
enfriarse. As predicións máis pesimistas indican para o 2.100 aumentos
de ata 7 ºC na temperatura media global o que nos aproximaría ao clima
da época dos dinosauros.
